سهمی از مهر و محبت

گاهی وقتا حس میکنی تنهاترین تنهایی ، حتی با وجود نفسای گرمی که دور و برت هستند؛یه مادر مهربون و فداکار،یه پدر دلسوز و آرام کننده، برادرای عزیزتر از جان ، و بالاخره همسر و فرزندی که با اومدنشون به زندگی رونق و صفا بخشیدن
اما...
نه ، فکر می کنم این زندگی دیگه اما نداره ، جز اینکه گاهی وقتا یادمون میره که همه ی ما توی این زندگی حقی داریم، گاهی وقتا فراموش می کنیم که این فقط ما نیستیم که محتاج محبت دیگران هستیم ، بقیه هم به محبت ما احتیاج دارند.
ای کاش دلتنگی وجود نداشت، ای کاش غمی نبود ، ای کاش همه چی مهر بود و صفا ، ای کاش همیشه آرامش بود و دلخوشی؛ دلخوشی از کسانی که دوستشون داریم؛ کسانی که تمام محبتشون رو خرج زندگیمون کردند ، و فقط بخش کوچیکی از راه رو اشتباه رفتند که این کوچکترین قسمت ، شاید در مقابل اون بی نهایت اصلا به چشم نیاد...
من هم به مناسبت روز مادر از خدا می خواهم که به حق فاطمه ی زهرا(س) ، سایه ی هیچ مادری از سر بچه هاش کم نشه، و همه ی بچه ها قدر مادراشون رو به خوبی بدونن

الهی آمین...